ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ
Πόσοι από το κοινό είναι κάτω των 35 ετών; Μπορεί να είμαι κάτω των 35 ετών αλλά θεωρώ ότι έχω το δικαίωμα της προσοχής σας.
Πριν από 3 χρόνια γύρισα στην Ελλάδα μετά από 12 χρόνια σπουδών στο εξωτερικό και πήγα σε έναν αρχαίο ελαιώνα, της οικογένειας μου, στη Μάκρη της Αλεξανδρούπολης και κάναμε τη μετατροπή σε βιολογική καλλιέργεια. Κάναμε το branding βγάλαμε το προϊόν στο εξωτερικό, πλέον πουλάμε τη σοδειά μας μέσα σε τρεις εβδομάδες, και αν οι παππούδες στο χωριό, καταλάβαιναν ή άκουγαν , αυτά που έχουμε να πούμε, αλλά δυστυχώς δεν ακούν .
Σας λέω ότι πουλάμε το ελαιόλαδό μας μέσα σε τρεις εβδομάδες –μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου – και αν θα μπορούσαμε να έχουμε επί δέκα την ποσότητα με τη συνεργασία των 60αρηδων, των 65άρηδων αγροτών, θα πουλούσαμε ακόμα περισσότερο.
Θέλω να σας πω, ότι τελικά το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι ότι δεν είμαστε μαθημένοι στην καινοτομία. Δεν μπορώ εγώ να πηγαίνω στους συναδέλφους μου τους ελαιοπαραγωγούς στη Μάκρη, στο χωριό μου και να μου λένε, «τι λες ρε Παύλο, αφού μας ψεκάζουν, τι βιολογικά μας λες;».
Πρέπει επιτέλους να βάλουμε τα πράγματα και λίγο ορθολογικά.
Εδώ πέρα είναι μόνο 5, κάτω των 35.
Σε όλη την Ευρώπη μόνο 6% των Ευρωπαίων αγροτών είναι κάτω των 35 ετών. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό χαρτί που έχει η Ελλάδα για να δείξει ότι η κρίση δεν είναι ελληνική, είναι ευρωπαϊκή.
Και αυτό κάνω εγώ στο πλαίσιο της Κοινωνίας των Πολιτών, όταν με φωνάζουν και στη Σουηδία και στη Γερμανία και στη Γαλλία, να πω τι;
Ότι υπάρχει και άλλη μια Ελλάδα. Προφανώς δεν είναι η Ελλάδα που φωνάζει.
Δεν είναι η Ελλάδα που δεν ακούει τον συνομιλητή. Και για αυτό δεν έρχονται νέοι σε αυτού του είδους τις συζητήσεις . Γιατί οι νέοι, θα σας το πω, έχουν μάθει να συνεργάζονται και να ακούν.
Έχουμε εκπαιδευτεί σε μια γενιά και σε μία εποχή, που είχε σκάσει όλος αυτός ο προβληματισμός, του διατροφικού συστήματος, και η Monsanto, και δεν είναι μόνο η Monsanto, είναι και το κλίμα, είναι και το νερό, είναι και το έδαφος. Και εμείς έχουμε μεγαλώσει μέσα από αυτό.
Στην πλατεία Βαρβακείου εδώ και ενάμιση χρόνο, τρέχουμε ένα πρόγραμμα στο οποίο συμμετοχικά οι πολίτες της γειτονιάς, προτείνουν προτάσεις για την αναβίωση της Πλατείας, σε συνεργασία με το Δήμο. Αν αυτή η λογική της κοινωνικής καινοτομίας και της πολιτικής καινοτομίας, μπορούσε να εφαρμοστεί στην ύπαιθρο, όπου θα πας στον πολίτη και θα τον ακούσεις, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που είναι 60 και 65 χρονών, και έρχονται και μας λένε σε αυτά τα εργαστήρια πολιτών ότι ρε σεις, εμάς ποτέ δε μας ρώτησαν σε αυτή τη ζωή σε αυτή τη χώρα, πώς θέλουμε να ζούμε, γιατί τα κόμματα, έτσι όπως λειτουργούν στην Ελλάδα, δεν είναι τέτοιου είδους φορείς.
Η πρόταση η δική μας, γιατί από όλα αυτά που ακούσαμε – και κλείνω – όλα αυτά που ακούσαμε δεν αποτελούν τις καινοτομίες του 2015.
Αποτελούν τις καινοτομίες του 1900…του 2000.
Αυτά τα κάνανε στην Ιταλία πριν 20-25 χρόνια. Με το branding. Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουνα στο Μιλάνο, στην EXPO, όπου το αμερικανικό περίπτερο έχει το food 2. 0. Τι είναι το food 2.0; είναι όπως το web 2. 0.
Αν θυμάστε πριν από πέντε χρόνια, διαβάζαμε στο internet μόνο ένα κείμενο χωρίς να έχουμε το δικαίωμα να βάζουμε σχόλια. Πλέον βάζουμε σχόλια και συνδιαμορφώνουμε την επικαιρότητα.
Το food 2.0 είναι αυτό που και ο πολίτης έχει το δικαίωμα να συνδιαμορφώσει τα διατροφικά συστήματα.
Και αυτό είναι κάτι που το βλέπουμε και μέσα στις πόλεις με την αστική καλλιέργεια, το βλέπουμε και με τα δίκτυα των σπόρων.Το «Πελίτι» έχει το μεγαλύτερο δίκτυο ανταλλαγής σπόρων στον κόσμο.
Εγώ έχω φτιάξει το slow food Θράκης. Είναι ένας διεθνής οργανισμός ο οποίος ασχολείται με την προώθηση χαμένων – ξεχασμένων γεύσεων. Όπως είναι το σουρωτό της Φολεγάνδρου. Όπως είναι η μανούρα της Σίφνου. Η κοπανιστή της Μυκόνου. Της Τήνου.
Δυστυχώς δεν έχουμε ούτε ένα προϊόν. Δεν είχαμε ούτε ένα προϊόν στην Κιβωτό της Γεύσης.
Υπάρχουν τα τυριά από γάλα γιακ του Θιβέτ και δεν υπάρχουν από Ελλάδα. Οπότε καλά να λέμε αλλά να κάνουμε κιόλας.
Αυτό που προτείνουμε εμείς σαν slow food στην Ελλάδα είναι η δημιουργία της Κιβωτού της Γεύσης, ένα online διαδραστικό εργαλείο, με την αισθητική του χάρτη, όπου θα χαρτογραφηθούν στα πλαίσια των ανοιχτών δεδομένων όλες οι δυναμικές, αρχίζοντας από τα προϊόντα, τη μοναδική βιοποικιλότητα, βάζοντας τους σεφ που θέλουν να δουλέψουν με αυτά τα προϊόντα, χαρτογραφώντας τις κοινωνικές επιχειρήσεις, και έτσι στα πλαίσια των ανοιχτών δεδομένων να μπορέσουμε να εκδημοκρατίσουμε επιτέλους αυτό που λέγεται γαστρονομία και αγροτική ανάπτυξη.
Και να το στηρίξει και η διεθνής κοινότητα.
Εύχομαι ότι όλες αυτές οι δυναμικές που βρίσκονται εδώ πέρα και όσοι νιώθουνε 35άρηδες να ακούσουν, αυτή είναι η πραγματική καινοτομία.
Και να δουλέψουμε μαζί με την Περιφέρεια και τα Επιμελητήρια πάνω σε συγκεκριμένα μέτρα του δεύτερου Πυλώνα της CAP, όχι του πρώτου που είναι για τις επιδοτήσεις, του δεύτερου Πυλώνα που είναι για την περιφερειακή ανάπτυξη, που προωθεί τις συστάδες παραγωγών. Που προωθεί πράγματα πέραν του branding και πέρα απ τη γαστρονομία.
Ανακαλύψαμε τη γαστρονομία, αλλά η γαστρονομία δεν είναι μόνο να βάλεις δέκα ελιές σε ένα κουτί και μια ωραία ετικέτα. Είναι ένα σύστημα πολιτικών, οικολογικών, επιχειρηματικών και κοινωνικών εργασιών. Και αυτές πρέπει να αναμοχλεύσουμε.